En de eerste zaterdag van het nieuwe jaar was het tijd voor de eerste wandeling en wel de Nieuwjaarswandeling van de WIK in Twijzelerheide. Toen ik opstond was het nog beneden het vriespunt en dat bleek ook toen ik bij de auto kwam, er moest flink gekrabd worden om de ruiten ijsvrij te krijgen. Gelukkig waren de wegen onderweg niet glad, ik kwam dus veilig aan bij de parkeerplaats in Twijzelerheide.
Het stukje lopen naar de startlocatie was her en der nog wel glad, maar ik bereikte zonder brokken de kantine van de plaatselijke voetbalvereniging. Het was daar een drukte van belang, zodat het inschrijven even tijd kostte. Terwijl ik nog in de rij stond voor de inschrijving, kwamen Hilly, Ate en Liana binnen, zij zouden mijn gezelschap zijn voor vandaag. Uiteindelijk verlieten we de kantine tegen kwart over 9.
Het was nog steeds glad toen we gingen lopen, we moesten dus af en toe echt opletten waar en hoe we onze voeten neerzetten. Als het pad glad was, dan liepen we stukken door de berm om toch maar grip te houden en niet uit te glijden. Na 6 kilometer glibberen en glijden kwamen we bij de eerste rust. Normaal gesproken zouden we hier doorlopen, maar we hadden al zo'n anderhalf uur gedaan over deze 6 kilometer en door de kou en het "rare" lopen, leek een pauze ons wel gepast.
Na de rust hadden we nog een heel klein stukje te maken met gladheid, namelijk op klinker, maar toen we op een asfaltweg kwamen, was de gladheid verdwenen. Of ne, toch niet, er was nog één gladde plek en daar maakte ik een knieval, letterlijk.... Ik eindigde in een positie die iemand aanneemt als hij zijn partner ten huwelijk vraagt. Gelukkig had ik geen pijn of pijntjes toen ik weer rechtop stond, we konden dus gewoon verder.
Het was wel te merken dat de temperatuur opliep, want overal stond water op de wegen. Ik was na mijn knieval wel voorzichtiger geworden, onder dat water kon het nog glad zijn. Toch vergat ik ook niet om om mij heen te kijken, want dat was de moeite waard. In Westergaast deed ik mijn best om de kerk op de foto te zetten, maar daar moest ik wel even een ommetje voor maken. Net na de kerk was de tweede rust, we waren een uurtje verder, maar ook nu deden we een bakkie.
Na de rust kwamen aan de andere kant van de kerk en daar was een prachtige gelegenheid om de kerk in zijn geheel te fotograferen....
En zagen we bij de kerk nog wat blauwe lucht, die lucht werd steeds minder blauw en na zonneschijn kwam de regen. Gelukkig hadden voor het zover was nog even van de zon kunnen genieten.
Terwijl Ate en ik ons verstopten onder onze capuchons, letten we ook niet meer echt op of Hilly en Liana ons bijhielden. Toen het eindelijk weer een beetje droog werd keken we om en zagen we ze een stuk achter ons lopen. Omdat er met een kilometer of twee nog een derde rust was en het nog steeds niet helemaal droog was, besloten we bij de rust maar even te wachten en te vragen hoe het ging.
Bij de rust bleek dat het been van Hilly een dwarse bui had, dat waarschijnlijk te maken met de kou en het voorzichtige lopen op de eerste 6 kilometer. Hilly en Liana gingen verder op de route van de 15 kilometer, dan zouden ze uiteindelijk op 20 kilometer uitkomen, terwijl Ate en ik de 25 kilometer vol zouden maken. Dat betekende alleen dat ik Ate even moest afzetten bij zijn fiets, omdat hij was opgepikt door Hilly. Dat was natuurlijk geen enkel probleem. Na de rust maakten we nog even snel de standaardwandelselfie voor onze wegen scheidden.
Tijdens de rust was het definitief gestopt met regenen en nu kwam zelfs de zon er weer door. We liepen de laatste 8 kilometer met een heerlijk zonnetje en vooral zonder regen. We vroegen ons nog wel even af of het wel goed zou komen met ons, we liepen namelijk over de Goddeloaze Singel en we vroegen ons af hoe deze naam was ontstaan, mocht je dat net als wij willen weten, klik dan hier.
Met weer droog gewaaide kleding kwamen we terug bij de start. we deden nog even een drankje, maakten nog even een praatje en toen ging het richting huis. Ik leverde Ate af bij zijn fiets en daarna ging ik naar huis, op naar de warme douche. Het was jammer van de regen en vervelend voor Hilly dat haar been dwars lag, maar al met al was het een mooie wandeldag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten