Vakantie

Voor het eerst sinds een aantal jaar gingen Manlief en ik weer met de caravan op pad. We hadden voor twee weken een plekje gereserveerd op een camping in Dwingeloo. In het verleden was ik daar al eens geweest tijdens een wandeltocht en het invalidesanitair zag er goed uit en was ruim genoeg om met de scootmobiel in te manoeuvreren.

 

Met behulp van Dochterlief en  Paps zette ik de caravan neer en de voortent op en tegen de tijd dat we klaar waren was ook Manlief gearriveerd op de scootmobiel. Ik zwaaide Paps en Dochterlief uit en toen kon onze vakantie beginnen.

Naast de rolstoel hadden we voor Manlief ook een sta-op-stoel meegenomen, zodat hij zijn benen ook languit te rusten kon leggen. De eerste twee keer de caravan in een uit was even lastig, maar daarna had Manlief de slag te pakken.

Op een middag regen na, hadden we heerlijk weer en we maakten dan ook regelmatig een rondje over het Dwingelderveld, met natuurlijk een keer appeltaart bij theehuis Anserdennen.

Helaas was het niet alleen rozengeur en maneschijn. op de deur naar het invalidesanitair zat een dranger, een hele sterke dranger. Manlief kon niet zelfstandig de deur openen, omdat hij met de ene hand de toegangskaart voor de lezer moest houden en dan met de andere hand de deur open moest doen. Vanwege de dranger lukte dat niet. Daarnaast was het sanitair sinds de laatste keer dat ik er was geweest aangepast, zodat Manlief niet meer met de scootmobiel naar binnen kon. Korte samenvatting, ik moest altijd met hem mee naar het toilet. Voor ons beiden belastend en frustrerend.

Op donderdagavond kwamen we tot de conclusie dat het beter zou zijn om naar huis te gaan en daar te blijven. Volgend jaar doen we een nieuwe poging. Dan oriënteren we ons nog beter op het sanitair en houden we het bij maximaal ene week, want het campingleven is ons toch wel enorm goed bevallen.

Ik won!!!