De planning was dat ik vandaag met de Wandelkerel en Dochterlief naar Sonnega zou gaan om daar de 42 km te lopen van de Pieter Stuyvesant Kuiertocht. Dat ging dus even anders. De enkel van Dochterlief is nog steeds niet hersteld en zal ook voor de N4D niet meer herstellen. Voor haar op dit moment dus geen wandelactiviteiten, zij werkt aan herstel onder begeleiding van een fysiotherapeut.
De Wandelkerel gaat gelukkig wel de N4D lopen, maar vandaag lopen werd hem niet. Hij haalde met zijn voetbalteam de bekerfinale in zijn klasse en die finale wordt vandaag gespeeld. Ik besloot dan ook om niet te gaan voor de 42, maar voor de 22 km en daarbij kreeg ik gezelschap van Ate. We vertrokken wel op het tijdstip van de 42 km, dat stond ook op ons startbewijs, zodat ik mooi op tijd thuis zou zijn om door te kunnen reizen naar de wedstrijd van de Wandelkerel.
Eenmaal bij de startlocatie regelden we de regeldingen en toen sloten we aan in de rij bij de start. Na een woordje van Pieter Stuyvesant himself mochten we vertrekken onder begeleiding van een draaiorgel.
Na een klein stukje door Sonnega werden we het land ingestuurd. Hier hobbelden we een flink eind over een graspad om uit te komen bij een boerderij waar we vervolgens door de schuur liepen. Een mooi begin....
Vanaf hier gingen we verder over het asfalt, een mooie slinger om Wolvega heen. We kregen een banaan en kwamen terecht op de eerste splitsing tussen de 42 en 22 km. Het bleek om een klein ommetje te gaan voor de lange afstand, dus even later liepen we alweer tussen de wandelaars, al was het wel iets rustiger. In Ter Idzard kwamen we, na 10 km, op de eerste rust, tijd voor een bakkie en een hapje.
Na de rust gingen we op voor de tweede helft, eerst nog met alle afstanden. We gingen nog even op de foto met Pieter Stuyvesant en zijn metgezel en daarna lieten we de wandelaars op de andere afstanden achter ons.
We kwamen bij een boerderij waar men verbaast opkeek dat wij al aankwamen lopen, ze verwachten pas ruim een uur later de eerste lopers. Na onze uitleg, dat we vals speelden, kregen we keurig onze stempel en na een kort praatje gingen we weer verder.
We liepen Wolvega in en bereikten een mooie rust bij een zorgcomplex, waar we ook weer verbaasd werden aangekeken. Ook nu vertelde ik dat we vals speelden en daar werd hartelijk om gelachen. We gingen even zitten om wat te eten en toen de stempel gevonden was, kregen we die ook.
Na de rust werden we door de beleeftuin gestuurd, waar het nu nog heel rustig was. Even later liepen we Wolvega weer uit en toen was het nog een klein stukje naar Sonnega.
Ook hier waren we "te vroeg", de laatste wandelaars op de 12 km waren net vertrokken, maar we werden wel enthousiast ontvangen. Het was een leuke wandeldag. Ik hoop wel dat ik de volgende editie volgens plan kan lopen, we hebben toch veel van het vertier onderweg gemist.
En jammer genoeg verloor de Wandelkerel zijn wedstrijd, maar het feit dat hij de bekerfinale heeft gehaald is toch ook al heel leuk!
