Mijn spijkerbroekproject was nog niet klaar, want ik had nog één al uitgeraderd en geknipt patroon liggen. En dus kroop ik nog een keer achter de naaimachine. En na het maken en vullen van verschillende onderdelen liep ik vast. Ik kwam er niet uit hoe de benen aan het lijf vast te maken. En omdat de klok al dicht bij het middernachtelijk uur kwam, besloot ik om een andere keer verder te gaan.
Zoals vaak het geval is, kwam het ook nu weer neer op goed lezen. In dit geval goed kijken naar het patroon en de daarop aangegeven opmerkingen en tekens. Toen het licht bij mij ging branden was het allemaal zo voor elkaar en met de hand zorgde ik voor de finishing touch. En zo heeft mijn spijkerhondje nu een spijkerbeer als vriendje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten