Vandaag was weer zo'n dag. Ik kwam pas ver na bedtijd van zoon- en dochterlief thuis. Natuurlijk had ik ze wel gebeld, maar dat voelt toch altijd een beetje "niet echt"....... Maar als docent heb je nu eenmaal te maken met ouderspreekavonden, dus het hoort erbij.
Zodra ik thuis kom, ga ik dan naar boven. Trainingsbroek aan en dan komt het. Even kijken bij de slapende schatjes. Stiekum maak ik dan iets meer lawaai dan nodig is, zodat er zo'n half-slapend koppie omhoog komt van het kussen. "Mam, ben jij dat?" "Ja, schat." "Gelukkig, je bent weer thuis." "Klopt, ga maar weer lekker slapen. Ik hou van je!"
En dan komt het. Het aller-aller-allermooiste moment van de dag. Als dat slapende koppie alweer bijna verdwenen is in het kussen. "Ik ook van jou, mam."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten