Bos- en Heidetocht Hattem

Een week nadat ik Santiago de Compostela bereikte, vond ik het weer tijd voor een wandeling. Afgelopen week was best een cultuurschok voor mij. Van de stilte en de eenzaamheid in Spanje naar klassen met pubers en de hectiek van een school, het viel niet mee. Tijd voor een wandeling dus. Deze keer niet alleen, maar samen met Wandelmams en Hilly.

We waren mooi op tijd in Hattem en hadden royaal de tijd om ons in te schrijven en te toiletteren. We troffen een paar bekenden en net achter de meute aan verlieten we de startlocatie. We werden eerst door Hattem gestuurd en dat is zo'n prachtig plaatsje dat we veel stil stonden om foto's te maken. Dat schoot dus niet echt op.

Al snel liepen we in het bos, waar duidelijk te merken was dat er veel regen is gevallen (en nog steeds valt). Het blijft nog maar regenen. We hopen dat de regen een keer ophoudt met vallen en ondertussen lopen we gewoon door. We steken de A50 over en dan maakt het bos plaats voor heide. De tocht doet zijn naam dus eer aan. Langzaam maar zeker neemt de hoeveelheid regen af en net voor we de eerste rust bereiken is het echt droog. Dat is mooi, want dan kunnen onze spullen tijdens de rust grotendeels drogen.

Na de rust gaan we weer een stukje over de hei en verder slingeren we door het bos. Ineens valt ons op dat de route naast gepijld, ook gemarkeerd is met lint. Daar komen we mooi op tijd achter, we zijn al over de helft. Even vragen we ons af of er een "wagenrust" is, als we verderop tenten zien staan en soep ruiken. Helaas blijkt dat niet zo te zijn. Het blijkt het kampement te zijn van een Christelijke mannenvereniging die een weekendje weg zijn. Helaas geen soep dus voor ons. Als we verder lopen, komen we grote groepen mannen tegen, op weg naar het kampement, en prompt lopen we verkeerd. Met de hulp van een loslopende wandelaar komen we weer op de goede route terecht en even later bereiken we, langs de Leemcule, de tweede rust.

We hadden ons verheugd op een kop soep, maar die behoorde helaas niet tot het assortiment. We hielden het dus maar bij een bakkie. Na de rust moesten we nog zo'n 7 km lopen, terwijl we Hattem alweer redelijk dicht genaderd waren. Toen we Hattem binnenkwamen, bleek dan ook dat we nog niet aan de kilometers zaten. De kortere routes werden direct richting startlocatie gestuurd en wij moesten nog een stukje doorlopen. Hoewel een stukje........ Mijn GPS stond op 22,3 km toen we op de splitsing waren en bij de finish was dat ruim 4 km meer. En als je dan de stal al ruikt, valt zo'n omweg zwaar tegen. Eigenlijk jammer, want het was een prachtig stukje, maar door deze mentale tegenvaller duurde het even voor we daar van konden genieten. Een prachtig oud sluisje hielp ons daarbij.

Maar toch waren we blij dat we weer binnen waren.